Asset Publisher
Nasze rezerwaty
Na terenie nadleśnictwa Łagów znajdują się cztery rezerwaty.
Małe Gołoborze
Rezerwat częściowy "Małe Gołoborze" został utworzony na mocy Zarządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z 31 grudnia 1993 roku.
Położony jest on w centralnej części dużego kompleksu leśnego na stokach Góry Chocimowskiej i obejmuje jeden z najciekawszych morfologicznie fragmentów Pasma Jeleniowskiego.
Ochronie częściowej poddano zróżnicowany morfologicznie obszar z grzbietem górskim, zboczami i doliną zanikającego okresowo potoku. W górnej części północnego zbocza góry znajduje się niewielkie (około 0,25 ha) blokowisko skalne - gołoborze zbudowane z piaskowców kwarcytowych. Jest ono narażone na stopniowe opanowywanie przez roślinność. Wychodnie skał kambryjskich znajdują się również w dolinie strumienia przybierając postać kilku niewysokich (od 0,5 do 0,8 m wysokości) wodospadów. Przedmiotem ochrony jest również naturalny, zróżnicowany wiekowo i warstwowo drzewostan (głównie II i III klasa wieku) z występującymi miejscami okazałymi egzemplarzami buka i jodły (w wieku ok. 150 lat). W obrębie rezerwatu wyróżniono dwa zespoły roślinne: buczynę karpacką i kwaśną buczynę.
Góra Jeleniowska
Utworzony w 1997 roku rezerwat "Góra Jeleniowska" położony jest w strefie grzbietowej góry o tej samej nazwie. Jest to rezerwat geologiczno- leśny, a celem ochrony jest zachowanie zespołu zróżnicowanych form rzeźby terenu, w którego skład wchodzą ostańcowe formy skalne, rozwaliska skalne oraz terasy z rumowiskami typu gołoborzy wraz z porastającym je naturalnym zbiorowiskiem leśnym - ponad 100-letnim lasem jodłowo- bukowym. Główny grzbiet rezerwatu budują piaskowce kwarcytowe. Wskutek silnego i głębokiego spękania wytworzyły się z nich formy mające postać ostańcowych skałek o wysokości od 0,8 do 5,0 m; są one największą atrakcją rezerwatu. Wokół nich znajdują się rozwaliska skalne, przechodzące stopniowo w kierunku południowym w rumowiska blokowe o cechach gołoborzy. Warunki klimatyczne i podłoże ubogie w wapń stworzyły warunki dla rozwoju roślin pochodzenia górskiego. Dominującym zespołem roślinnym jest zubożała buczyna karpacka w formie podgórskiej.
Szczytniak
Rezerwat geologiczno- leśny „Szczytniak" został utworzony w 1993 roku dla ochrony gołoborza stanowiącego przykład zachodzących na powierzchni procesów geomorfologicznych oraz odsłonięcia „kwarcytów" górnokambryjskich z interesującymi teksturami o niewyjaśnionej genezie. Gołoborze na Szczytniaku jest niewielkie i stopniowo kurczy się ulegając ekspansji roślinności - porastają je kępy karłowatych brzóz, jarzębin i buków. Głazy porośnięte są kępami mchów, które na obrzeżach rumowiska tworzą piękne zielone kobierce. Odnaleźć ty można ciekawe okazy roślin podlegających ochronie. Ochroną rezerwatową otoczono również kilkuhektarowy fragment lasu posiadającego cechy naturalnego zbiorowiska – kwaśnej buczyny.
fot. Paweł Pierściński
Zamczysko
W centralnej części Pasma Orłowińskiego znajduje się rezerwat „Zamczysko" utworzony w 1959 roku dla zachowania cennego ze względów naukowych fragmentu naturalnego mieszanego lasu bukowego o charakterze pierwotnym. Obejmuje on szczyt góry Wysokówki – drugiej co do wysokości w Paśmie Orłowińskim. Dominującym zespołem roślinnym jest buczyna karpacka w odmianie podgórskiej. W drzewostanie obok dominującego buka rosną: jodła, jawor, klon, grab oraz dąb bezszypułkowy. Niektóre drzewa osiągają wiek powyżej 200 lat.
Asset Publisher
Parki Krajobrazowe
Parki Krajobrazowe
Cisowsko-Orłowiński Park Krajobrazowy powstał na mocy uchwały Nr XXVIII/279/88 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 10 czerwca 1988 roku. Położony jest on w środkowo-wschodniej części województwa świętokrzyskiego, na południowy wschód od Kielc. Aktualnie Park posiada powierzchnię 20 706 ha, a otulinę stanowią obszary chronionego krajobrazu. Park wraz z otuliną swym zasięgiem obejmuje fragmenty kilku pasm Gór Świętokrzyskich: Orłowińskiego, Ociesęckiego i Cisowskiego. Utworzony on został w celu ochrony cennych zasobów przyrodniczych i walorów krajobrazowych oraz zachowania czystości wód rzeki Czarnej Staszowskiej, biorącej swój początek na bagnach i torfowiskach rezerwatu Białe Ługi. Na terenie Parku występują odsłonięcia skał paleozoicznych (od kambru do dewonu), zawierające unikatowe skamieniałości na skalę europejską i światową. Grupują się one głównie we wschodniej części obszaru w okolicach Widełek, Barda, Zalesia i Łagowa.
Rosiczka okrągłolistna
Wielkim bogactwem gatunkowym cechuje się roślinność runa leśnego. Stwierdzono tu występowanie około 350 gatunków roślin, w tym wiele podlegających ochronie gatunkowej – całkowitej lub częściowej. Wśród gatunków chronionych wymienić należy: cztery gatunki widłaków – wroniec, goździsty, jałowcowaty i spłaszczony, wierzbę borówkolistną, pełnika europejskiego, sasankę wiosenną, grążela żółtego, rosiczki – okrągłolistna i długolistna oraz liczne gatunki storczyków.
Wawrzynek wilczełyko Pełnik europejski
Brak jest dokładnych danych dotyczących świata zwierząt na terenie Parku. Z ciekawszych chronionych gatunków występują: paź królowej, paź żeglarz, traszki (grzebieniasta, zwyczajna i górska), bocian czarny, cietrzew, myszołów zwyczajny.
Bocian czarny
Do zabytków kultury sakralnej należy zaliczyć kościoły w Bardzie, Łagowie, Rakowie i Szumsku.
Jeleniowski Park Krajobrazowy powstał na mocy uchwały Nr XXVIII/279/88 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 10 czerwca 1988 roku. Położony jest on w północno-wschodniej części województwa świętokrzyskiego, obejmując wyniosłe i malownicze Pasmo Jeleniowskie. Całkowita jego powierzchnia wynosi 4 295 ha, a otulina posiada rangę obszaru chronionego krajobrazu. Osobliwością Parku są rumoszowe blokowiska kwarcytowe o charakterze niewielkich gołoborzy, szczególnie dobrze zachowanych na zboczach Góry Jeleniowskiej i Szczytniaka. Na uwagę zasługuje typowy dla regionu świętokrzyskiego profil wychodni skał dewonu oraz powstałe na wychodniach wapieni środkowodewońskich powierzchniowe i podziemne formy krasowe.
Gołoborze na Szczytniaku fot. Karolina Orlińska
W Parku wyróżniono sześć leśnych zespołów roślinnych: wyżynny jodłowy bór mieszany, żyzna buczyna karpacka, kwaśna buczyna niżowa, grad subkontynentalny, środkowopolski bór mieszany i podgórski łeg jesionowy a na terenach nieleśnych zbiorowiska muraw i zarośli kserotermicznych.
Z ciekawszych gatunków roślin należy wymienić: pióropusznik strusi, podrzeń żebrowiec, trzy gatunki widłaków, tojad dzióbaty, parzydło leśne, naparstnicę zwyczajną oraz kilka gatunków storczyków.
Atrakcyjność Parku podnoszą licznie występujące tu zabytki kultury materialnej. Są to obiekty zarówno budownictwa świeckiego (Grzegorzowice, Janowice, Jeleniów, Kunin, Nowa Słupia, Piotrów, Wronów) jak i sakralnego (Grzegorzowice, Nowa Słupia, Piórków).
Kościół w Piórkowie